Latijn: Physeter macrocephalus

De potvis kan in de Noordzee gezien worden als een (ver)dwaalgast. Ze migreren vanuit de noordelijke wateren in de richting van de Azoren. Soms vergissen ze zicht ten noorden van Schotland en in plaats van rechts af te slaan de Atlantische Oceaan in, slaan ze links af en komen in de ondiepe en zanderige Noordzee uit. De zanderige bodem stoort de sonar van de walvis. Een volwassen potvis eet per dag ongeveer 1000 kg (reuze)inktvis. Deze inktvis kan zich tot op 3000 meter diepte bevinden en wordt daar bejaagd door de potvis. In onze Noordzee (ongeveer 40 meter diep) komen deze inktvissen niet voor en lijden de potvissen al snel honger. Dit in combinatie met de navigatie problemen in de ondiepe Noordzee zorgt er voor dat de verwarde en hongerige dieren kunnen stranden. Dit is helaas al herhaaldelijk op onze kust gebeurd zoals in januari 2016 op Texel. Er strandde toen 7 potvissen, helaas overleden ze. Op het Duitse waddeneiland Wangerooge spoelde eveneens 2 potvissen aan.

De emoties lopen vaak hoog op als walvisachtigen aanspoelen. De feiten zijn vaak eenvoudig: de dieren stranden niet voor niets en hebben vaak een ziekte onder de leden waardoor ze ernstig verzwakt zijn. De zieken kunnen veroorzaakt worden door parasieten, voedselgebrek,verstoppingen door plastic afval, verwondingen door visnetten en aanvaringen met schepen. Het heeft geen nut om een touw om de staart van een potvis te binden en met een sleepboot proberen het dier van het strand te trekken: de staart kan afbreken en de rug van het dier breekt of raakt ernstig ontwricht. De stress en de pijn zijn onverdraagzaam. Een potvis kan 57.000 kg wegen,maar is in zee gewichtsloos: als dit dier strandt rust dit enorme gewicht op de buik en de buikorganen. Het gevolg is dat er na enkele uren schade aan de organen optreedt en er na acht uur na de stranding onherstelbare schade is opgetreden. De dieren in alle rust laten sterven is de meest natuurlijke en vaak de snelste oplossing. Het is begrijpelijk dat het lastig is de menselijke emotie hierbij los te laten.

Eigenschappen:

Potvissen zijn ongelofelijke dieren: ze kunnen tot 3000 meter diepte duiken om hun prooi, de reuze inktvis, op te sporen. Tijdens de jacht kan een potvis 2 uur onderwater blijven. De kop van de potvis bevat ongeveer 3000 liter walschot: een wasachtige stof die het duiken en stijgen beïnvloed. Het zijn de grootste roofdieren ter wereld.

Na een draagtijd van 14 tot 16 maanden wordt er een kalf van 4 meter lang, met een gewicht van 1000 kg geboren. 

Een opvallend kenmerk van de potvis is dat het dier 1 neusgat aan de linker zijde van de kop heeft.